Editie Vier

We zijn aan onze vierde en langste nieuwsbrief toe – volgens de laatste schattingen volgt er nog eentje vooraleer we op negen juni eindelijk de virtuele wereld verlaten en elkaar omhelzen, op eenieders gezondheid drinken en fijnbesnaarde opmerkingen maken over hoe goed we er allemaal toch wel uit zien – genre ‘nauwelijks verouderd’, ‘nog al je eigen tanden’, ‘dat looprekje is gemakkelijk om pinten op te zetten’ en ‘in het donker zie je niet eens dat het een pruikje is’. 

Programma

Hoog tijd dus om het definitieve programma te presenteren.
Aperitief: acht uur, met aperitiefmuziek. Die muziek wordt verzorgd door de geweldige Jeff Silvertrust. Meer over Jeff een beetje verder. Het aperitief vloeit vlekkeloos over in het drinken, dat wordt ondersteund door de betere muziek uit onze collectie. Dat drinken gaat dan weer over in het toasten (ofte drinken met een alibi). Wie dan nog niet genoeg heeft, kan een dessertje drinken. Of gewoon bier hijsen. Of wijn. Of water.
Tussen de bedrijven door worden er hapjes geserveerd – maar stel je daar vooral niet te veel bij voor. Verder dan de combinatie broodje-chips-kaasje-nootjes reikt onze inspiratie momenteel niet.

The Jeff S. Experience

Jeff Silvertrust is een Amerikaanse Zappa look-alike, die op onnavolgbare wijze als ‘one man band’ jazz-evergreens en eigen nummers brengt. Hij speelt keyboards, hi-hat én trompet, en zingt ook nog eens. Een feest voor ogen en oren. Verzoeknummers mogen, de man pinten trakteren ook. Je kunt alles over hem lezen op www.jeffsilvertrust.com - raadpleeg vooral de one man band-sectie, waar je geweldige filmpjes kunt bekijken.

Wie komt, wie niet?

Goed nieuws van het registratiefront: ik zal m’n veertigste verjaardag niet alleen vieren. Zeer integendeel zelfs. Op de website kun je nalezen wie al inschreef, en wie leuke excuses verzon om niet te komen. Eeuwige hoon zal hun deel zijn. Schreef je al in, maar zie je je eigen naam niet tussen de geregistreerden staan, dan liep er wat fout en stuur je me best een mailtje. Of je schrijft je gewoon nog eens in, da’s misschien gemakkelijker. De kans dat je je eenzaam zult voelen, is vrijwel onbestaand. Zowat alle delen uit m’n verleden, duister of niet, zijn vertegenwoordigd. Of het nu de afvaardiging van JOS-sen is (de voormalig Jonge Olijke Scribenten, of het kruim der Vlaamse autojournalistiek, met Jos Kneuts, Jos Martens of Jos Van Hemeledonck), de lachebekken van Telenet (Nicole Landa! Net op tijd, want ze trouwt in augustus; of Yael, of Benedikte, of Peter Toch), het Panorama-tijdperk (Kristine Ooms! Koen De Buck!), de Elewijt-connectie (Peter Berghs, Johan Malu en Luc Baets, ook allen met respectieve eega’s), GE (Steven Wissels komt helemaal uit Mortsel, Dirk Snauwaert uit Mortsel, Jos Vancoppernolle zegde af), het Volk (met Thomas L. die nu de zware taak op zich neemt om zijn collega’s tot inschrijven aan te zetten), zelfs familie (de nonkels Ivan en Eddy met bijhorende tantes), enfin: je ziet het plaatje wel.
Pieter Herremans heeft me trouwens uitdrukkelijk gevraagd om te vermelden dat hij er ook zal zijn, alleen. Geen idee wat hij van plan is, en de kans is bijzonder groot dat je hem niet eens kent – maar Pieter is Anderlecht-supporter, en die mensen hebben het zo al moeilijk genoeg. Bij deze dus, Pieter.

Inschrijven? Graag!

Schrijf je asjeblieft snel in als je van plan bent om negen juni naar Elewijt af te zakken. Kan ik eindelijk logaritmes (geleend van Moneytron) laten berekenen hoeveel flessen water ik moet bestellen. Interesseert het je allemaal niet, of heb je gewoon geen zin in een (verre) rit naar Elewijt? Stuur dan even een mailtje – weet ik meteen of ik nog op je moet rekenen of niet.

Voetbal

Ik zei het eerder al: het WK voetbal is GEEN EXCUUS om thuis te blijven. De openingswedstrijd wordt belachelijk vroeg gespeeld, om zes uur al. Na afloop rij je dus gewoon naar Elewijt, waar de tweede tornooimatch wordt getoond op breedbeeld televisiescherm. Polen en Ecuador nemen het dan tegen elkaar op, de uitslag is 1-2 (met dank aan een Haïtiaans goksyndicaat), en het wordt doodsaai. Maar als u het echt niet kan of wil missen…

Kaartjes

Volgende week verstuur ik, als alles goed gaat, de inkomkaartjes. Als je er toch geen zou ontvangen: geen paniek. Ofwel was ik te lui, ofwel vond ik je adres niet meteen, ofwel liet de drukker het afweten, ofwel deed de Post zijn werk niet. We laten je in ieder geval niet op straat staan. Al was het maar om klachten van de buren te vermijden (al dat raar volk op straat)…

Gevonden?

De Grote Peter Vermeersch, de Schrik van Oostende, de Dandy van Panorama, het Rolmodel voor Vlaamse Diabetici, blijft voorlopig onvindbaar. Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat niemand hem echt zoekt – “ik vergeet liever die vijftig euro die ik hem ooit leende”. Maar er zijn andere, fijne mensen die ik alsnog wel wil vinden. Neem een kijkje op de website, http://www.pvdb.be/waaris.html . En vergeet vooral niet: je kunt zelf ook anderen uitnodigen. Enige voorwaarde: ze moeten me kennen, en omgekeerd. Zijn dat dan twee voorwaarden? In ieder geval: misschien denk jij aan mensen die ik uit het oog verloor. Stuur hen gewoon de nieuwsbrief door, verwijs hen naar de site, doe wat je wil – maar ze zijn zeer zeker welkom. Als één van die mensen Peter Vermeersch is, vraag dan meteen waar m’n vijftig euro is gebleven.

Uitsmijter…

‘Banjo’s, wasborden en violen: dat is folk! Moet toch zalig zijn voor iemand uit Aalbeke?’ Ik kan vriend Chris W. geruststellen: Springsteen in Parijs was uitermate gezellig. Het kampvuur en de bonen ontbraken, maar verder was het een unieke ervaring: the Boss zonder enig elektrisch instrument, maar wél met zeventien muzikanten (zelfs een heuse bastuba!!) die duidelijk plezier hadden in de muziek die ze maakten. Het smaakt naar meer, veel meer.

Lees de vorige editie.